Ateş: Bir Takımın Güncesi
Henri BarbusseEn Eski Ateş: Bir Takımın Güncesi Gönderileri
En Eski Ateş: Bir Takımın Güncesi kitaplarını, en eski Ateş: Bir Takımın Güncesi sözleri ve alıntılarını, en eski Ateş: Bir Takımın Güncesi yazarlarını, en eski Ateş: Bir Takımın Güncesi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Dünya... Bu çöl; şafağın sonsuz çaresizliği içinde, uçsuz bucaksız ve suya batmış gibi görünüyordu."
"İçimizde serbest meslek sahipleri yok, öğretmenler de aramızda değil, asteğmen oluyor onlar, ya da hastabakıcı. Marist tarikatından bir papaz alayda sağlık çavuşu; bir tenor, binbaşının motosikletçisi; bir avukat, albayın sekreteri; bir irat sahibi, karavanada onbaşı... Onlar aramızda değil, burada sadece savaşan erler var. Bu savaşta başlarını, buralarda, mazgal deliklerinde, tehlikeye sokmuş aydın, sanatçı veya zengin, hemen hemen hiç olmamıştır."
"Evet birbirimizden başka başkayız ama gene de birbirimize çok benziyoruz."
"Rutubet, tıpkı tüfekleri paslandırdığı gibi bizi de paslandırıyor."
"Gün ışığı toprak altında yaşayanların çeşitli kıyafetlerini ve umutsuz yoksulluğunu acıyla ve açıkça gösteriyordu. Oynadığımız dram o kadar uzun zamandan beri devam ediyordu ki, artık biz ne tüfeklerin takırtısını ne de topların uğultusunu duyuyorduk. Onları duymadığımız gibi, kendimizi -yağmur, çamur ve her yerde var olan şu bir çeşit sonsuzluğa benzeyen soğuktan- koruyabilmek için, giydiğimiz kıyafeti ve insan olarak düştüğümüz durumu hiç yadırgamıyorduk."
"Mektup yazdıkları saatlerde, buradakiler değişirler, geçmişte en iyi insan oldukları anların kimliğine dönerler."