Ateş - Yanmak Gönderileri
Ateş - Yanmak kitaplarını, Ateş - Yanmak sözleri ve alıntılarını, Ateş - Yanmak yazarlarını, Ateş - Yanmak yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Her şey birkaç saniye süzülmek için," dedi gözlerime bakarak. "Tüm bu katlanış hayata, birkaç saniyelik havada süzülüşler için. Çakılsan da yere birkaç saniye süzülmek için tüm bu katlanış."
"Hayat, kâğıttan bir uçak mı senin için?" diye sordum üzgün bir sesle. "Öyle," diye onayladı beni.
Eğer sen benim olsaydın Ulaş. Ben seni yere düşme diye hiç atmazdım. Elimde koşturur dururdum ve sen süzülmeyi bırakma diye elimi hiç indirmezdim. Rüzgâr hep kanatlarının altında olurdu.
"Bazı çocuklar fırlatmaz uçaklarını," dedim gözlerine bakarak. "Ellerinde bir hayal boyu havada taşır, düşmesine izin vermez."
Korkuları teker teker aldın benden Ulaş senden mahrum kalırım diye. Kan tutmuyor artık, ateş de sen varken tahammül edilebilir.
"Üşümüşsün, yanakların buz gibi."
"Bahar geldi halbuki," diye mırıldandım dudaklarımı birbirine bastırıp.
"Önemli olan mevsimin içine gelmesidir," dedi. Gözlerini bana çevirdi yine. "İçin hangi mevsimse tenin de onu taşır."
Her şeyin çok tanıdık. Ama bazen öyle ifadesiz öyle sessizsin ki sanki bir yabancısın.
Hangi tuzağa düşürdü seni hayat? Çırpındıkça daha çok düşüyorsun? Neden elimi tutmuyorsun?
"Hani kelebektim?"
Sol elini kaldırıp hafifçe kaşıma dokundu parmağının üstüyle. Dikişlerimi yeni aldırmıştım. Sonra da dizlerime baktı. Bugün az daha düşüyordum.
"Kanatların olsa düşer miydin tırtıl?"
Yanaklarım ısındı utançla. "Çıkmış ama şimdi," dedim gözlerimi kaçırıp. "Kelebek ol dedin."
"Düşmeyecek misin artık?"
Kafamı salladım kararlılıkla.
"O zaman kahramana da ihtiyacın yok artık."
Endişeyle atıldım hemen. "Ama kanatlarım çok yeni kurumadı daha." diye bahane uydurdum. "Biraz gelişmesi lazım değil mi?"
"Arya engelleri aşıp karşına dikildiğinde yüz ifadeni görmek isterim." Kupama baktım. "O engeller kaderin kendisi. Kaderimizi aşabilirse eğer ben de boyun eğerim tüm kabullenmişliğimle."
Gülümsetti bu söylediğim onu. "Sevdiğini kabul ettin az önce."
Güldüm. "Sevgi değil bu Kutay. Çok başka bir şey. Ne bileyim. Ona sarılıp her şey geçecek demek istiyorum. Sonra o aynısını bana desin, inanayım, gülsün, güneş açsın istiyorum."
"Biz faniler ona aşk deriz ama sizi bilemem üstat."
"Sen de seviyor musun diye mi soracaksın?"
Kafasını iki yana salladı. "Yok," dedi önüne bakarken. "Kendine itiraf
edemeyen adamdan bana itiraf etmesini istemek kabalık olur."
Yutkunamadım. Öyle olurdu.
Kelebekler aptal mıydı? Ne diye ateşe uçarlardı?
Sevgi, hak etmediğin birine duyulduğunda suç sayılırdı. Haksız kazanca girer bu çünkü.