Tolstoy’un Rus felsefesi tarihinde Dostoyevski gibi çok özel bir yer tuttuğunu bilirsiniz. Soyut ahlaki ilkeye bağlılığı konusunda ne kadar titiz olduğunuda… Bu kitap insanlığa ve ahlaki meselelere değinen minik hikayelerden oluşuyor. Okuyucuda vicdan, merhamet, sorumluluk, şefkat ve insanlığa dair bir çok ibretlik ders uyandırıyor. Tolstoy fikirlerini diğer kitaplarda da olduğu gibi, etkili ve olağanüstü bir anlatım gücüyle okuyucuya sunmayı başarmıştır. İçeriğinde derin hakikatler vardır. Okurken çok etkilendiğim ve huzur bulduğum noktalar var. Ayrıca kitabın bir bölümünde dengi olmayan birine kör kütük aşık olan kızı için iç geçiren babanın “pour les beaux yeux d'un chenapan” diye bir cümle kurması… Eminim ki herkes, sırf bir serserinin güzel gözleri için yapmayacağı şeyleri yapmıştır. Ve Tolstoy’un İnanç kavramı konusunda fikirlerine olan saygımın daha da derinleştiğini söyleyebilirim. Kötüyü değil, kötülüğü yok etmeli. İyi insanlar ancak böyle çoğalır. Tutuşturan elle değil, kıvılcımla mücadele etmeli. İyilik istiyorsak eğer dünyada, ateşi kıvılcımken söndürmeli.
