“Eh, çanak tuttuk, belayı başımıza getirdik. İstediğimiz şeyin ne olduğunu gördüğümüz zaman zaten iş işten geçmişti. Tuzağa kısılmıştık ve gidecek yerimiz kalmamıştı. İçimizdeki en iyiler, plan uygulamaya konulduktan bir hafta sonra çekip gitmişlerdi. En iyi mühendisleri, şefleri, ustabaşıları, uzman işçileri kaybettik. Kendisine saygısı olan bir insan, herkesin sadığı bir inek durumuna düşmek istemez. Bazı yetenekli adamlarımız dayanmaya çalıştı ama bunu uzun süre devam ettiremediler. Durmadan adam kaybediyorduk. Mikroplu çukurdan kaçar gibi kaçıyorlardı fabrikadan. Sonunda kala kala yalnızca ihtiyaçları olanlar kaldı, yetenekleri olanlardan kimse kalmadı.”