Mavimsi bir dağın zirvesinde küçük bir çiçek doğdu. Unutmabeni! Bir yıldızın pırıltılı bakışı değdi üzerine bir anlığına ve yanıtı duyulduğu çiçeğin, ahenkli bir yabancı dilde. Myosotis!
Ruhum yok edilemez bir molekül, azıcık havanın şişirdiği ama doğada yerini bulan bir kürecik mi yoksa enginlikte kaybolan boşluğun kendisi, hiçliğin imgesi midir?
"Fazla yaşayacak zamanımın kalmadığına inanıyordum ve birbirini seven kalplerin tekrar buluşacağı bir dünyanın varlığından emindim artık. Yaşarken olmadığı kadar ölümünde bana aitti..."
Çok yerinde bir laftır: Evrende hiçbir şey kayıtsız, hiçbir şey aciz değildir; bir atom her şeyi parçalayabilir, bir atom her şeyi kurtarabilir!
Ne korkunç! İşte bu iyiyle kötü arasındaki ebedi ayrımdır.