“geleceğe yazıyorum ben, diyor; yalnızca geleceğin okuyucusuna inanıyor zaten. geleceğin okuyucusuna yazacak çok şey var, diye vurguluyor meramını, yaşadıkça çoğalıyor yazılacaklar. fakat aslına bakılacak olursa yazmayı sürdürmesi için seslere ihtiyaç duyuyor, seslerden uzaklaştığında içinin sesleri de tükeniyor, bu nedenle de hücrede edindiği kendi kendine konuşma alışkanlığını koruyor ya…”