Kitapların, özellikle de bazı serilerin çocukluğumda ve hayatımda yeri çok büyüktür.
Fenton ve Max'ın arkadaşlığını, bağlılığını ve paylaştıklarını hiç unutmadım. Öyle bir arkadaşım belki olmadı ama bunun sorumlusu büyük ihtimalle benimdir. Dışardan bakan sıcak kanlı diyebilir ama özüm yabanidir. Arkadaşlıklarımı hiç bir şey üzerine kuramıyorumdur belki kim bilir. Böylesi daha sağlıklı geliyor bana. Bin tane arkadaşım olmalı, herkesle bir şeyler paylaşmalıyım diye bir şey hissetmiyorum. Bu kitabı yıllar sonra okuyorum ve Willy'nin hayatlarına dahil olması bana korkunç görünüyor. O zaman öyle gelmediğine eminim. Çünkü henüz arkadaşlığın gerçek olmadığında sarsıldığını, böylesi bir durumda, sağlamsa aksine daha da güçlenerek devam edeceğini bilmiyordum. Bu hikâye de öyle oldu. Ben kitaplara çocukluğum diyorum. Yine kitapları seven bir çocuk vardı: Fenton. Bilgisayar sevdası ile program yazan başka bir çocuk: Max ve hayatında yaşadığı yerden hiç ayrılmamış: Willy. Bende hayatımda ilk kez, farklı ülkelerde saatin başka başka olabileceğini bu seri de kavramıştım. Ne kadar büyük bir olay gibi gelmişti. Kazı bilimi, bilgisayar, bisiklet izleri, Dinozorlar.
Ve tabi ki kitaplar.
Ben çocukken yazılan her şey kitaplara çıkardı, öylelikle kitapları her şeyden çok sevdim.
