Babalar da Ağlar
Sinan YağmurBabalar da Ağlar Gönderileri
Babalar da Ağlar kitaplarını, Babalar da Ağlar sözleri ve alıntılarını, Babalar da Ağlar yazarlarını, Babalar da Ağlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Basit, sade bir kitap... anlatimi cok yalin ve duz. Kisilerin mektuplarindan ve hislerini anlatan kissalardan, siirlerden olusuyor. Amaa konusu geregi okurken gozlerinizden yaslar akitan, ozleminize ayna olan bir kitap. Okuyun. Kesinlikle.
Babalar da Ağlar
Kadınlar toplumun gözünde, evlerini temizlemek ve çocuklarına bakmakla yükümlü bireyler olarak görülmekten bıkmış olabilirler; ben de bir o kadar, ekmek parası kazanmakla yükümlü bir insan gibi görülmekten sıkıldım.
Yazık babalara ki,ne oturup ağlayabilir ne çantayı alıp annesine gidebilir ne de komşu komşu dolaşıp iç sıkıntılarını dağıtabilirler. Babalar ne varsa ve ne olduysa içlerine atarlar; kaya gibi içlerinde saklarlar yaşamın tortusunu.
Sen hiç bir duygumda beni yetim bırakmadın baba,
Gidişinin dışında. Sahi gittin mi baba?
Sayfa 44Kitabı okudu
Baba yüreğim alazlarda
Yandı! Yanıyor!
Sevda çöl dedin... dikkat et dedin
Bir an için unuttum baba, sevdim
Şimdi çöl ortasında yalnızlığımla susuyorum mutluluğa
Baba tut elimden
Beni çocukluğuma götür hadi...
Sayfa 15Kitabı okudu
Babasızlık,
Evin sahipsizliği, kapıların boşluğu, yolların ıssızlığı yeni bir hayat gibi gelip yerleşirdi.
Sıcak, kapanmaz bir yaraydı ölüm aramızda. Derken, alıştığımızı sanırdık, yalan! Dokunsak kanardı yara.
Sayfa 13Kitabı okudu
Bu yüzden ölümleri kocaman, tarif edilemez bir boşluk doğururdu.
Evin direği yıkılır, güneş batar, sesler kesilirdi. Ev tenhalaşır, eşyanın üstüne derin bir sükût çöker, bahçeler boşalır, ağaçlarda yaprak kımıldamaz ve zaman durur...
Büyük bir uğultu kaplardı her yanı. Sonra o dağları, tepeleri saran, ağaçların yapraklarını kıpırdatan, otları yana yatıran ... çığlıklar duyulurdu: Babam öldü.
Koyu dumanlar yükselirdi göğe. Birbirini bastıran hıçkırıklar, kimsenin yüzüne bakmadığı çocuklar; çocuklarda korkular.
Babamız öldü mü böyle ölürdü.
Sayfa 13Kitabı okudu
Büyük hayatları vardı babalarımızın, büyük!
Gölgeleri dağ gibiydi, sesleri ırmak. Öfkeleri büyük, sessizlikleri uçurum, sevinçleri mülayim. Kendilerine ait olmayan hayatları vardı. Hesabı kitabi tutulmamış hayatlardı. ...
Başka bir çağa bakar gibi geriden, biraz mahzun ve yenik...
Kapılardan sığmayan adamlardı. ...
Sanki bin yıldır yaşıyor, bin yıldır baba.
Sayfa 11Kitabı okudu
Özüm babam,
Gözüm babam seni nasıl döksem kalemin ucundan ruhum titriyorken bir mum alevinde.
Ne vakit senli uykulara yatsam düşüm sen, gelir o mağrur yüzün uyanırım,
tepeden tırnağa koyu bir hüzün.
Sayfa 11Kitabı okudu
Babam
Bazen annem ile babamı yürek terazisinde tartardim. Kendimce varlıklarının karşılıklı çağrışımlarını mukayese ederdim.
Annem duyguydu babam akıl ve mantık.
Annem şefkatti babam saygı ve hürmet.
Annem ses idi, feryat figan idi, babam sessizlik. ( ama öyle bir sessizlik ki dünyanın bütün orkestralari bir araya gelse onun sessizliğinin içindeki sesi çıkaramazlar)
Annem sevgi idi, babam güç ve güven.
Annen süt idi babam kan -kanı olmadan yasayamazdiki insan. Ama yaşadım. Nasip dedim kader dedim yaşadım ...
Sayfa 55 - Kapı yayınlarıKitabı okudu
(Hakan Saka)
Bir gün bir adam oğlunu dua ederken duydu. “Allah’ım beni babam gibi bir adam yap!” Ertesi günse kendisi şöyle dua ediyordu. “Allah’ım beni oğlumun olmamı istediği gibi bir baba yap!”
Sayfa 217Kitabı okudu