Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Babam Giderken
Alberto Barrera TyszkaBabam Giderken Yorumları ve İncelemeleri
Babam Giderken yorumları ve incelemelerini, Babam Giderken kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Babam Giderken puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir doktor olan Andrés için hastalara ölümcül haberleri vermek bile çok basittir. "Bir tanıdığın yüzünü tarif eder gibi" söyleyiverir. Hatta kurtulamayacak derecede olan hastaların diyaliz makinelerini işgal etmelerinden rahatsız olur. Fakat gün gelir o hastalardan biri babası olunca işler değişir. Bu haberle ne yapacağını bilemez.
Açıkçası tam dedemin hasta döneminde böyle bir kitap okuyunca bir garip oldum. Özellikle başlarda hastalığı tarif edişi, hastalığın yaşamımızı onulmaz şekilde nasıl değiştirdiğini ifade edişi beni etkiledi. Hele ameliyat masasında kaybettiği hastalarının öbür dünyada bir araya gelip bir grup kurmuş olduğu rüyası ilginçti. Kitabın serim, düğüm kısımları hoş olsa da çözüm kısmı o kadar hızlıydı ki anlamadım. Gözümde editörün baskılarına dayanamayıp el çabukluğu ile bir son yazan bir yazar belirdi istemsizce.
Kafka yayınlarından çıkan kitaplarını ne zaman okusam hep kendimi Dünyada ne çok farklı tonda acı var diye düşünürken buluyorum.
Venezuelalalı yazar Alberto Barrera Tyszka bir edebiyat profösörüymüş. Hugo Chavez hakkında yazdığı bir biyografi varmış ki çok okumak istedim.
Yaşamda belirli kırılma anları vardır. Her şeyin önemsiz olduğuna ikna olup, bulunduğunuz an ile yüzleşmek zorunda kaldığınız dakikalar, günler, aylar. 2017 senesi benim için bu şekilde geçmişti. O sene içerisinde yaşadığım tüm duyguları, düşünceleri kendim yazmaya çalışsam Alberto Barrera Tyszka gibi ifade edemezdim. Bir yakını (hikâyedeki gibi özellikle babası) kansere yakalanmamış birisi için sıradan bir öykü gibi gelebilir. Ama tüm içtenliğim ile söylüyorum ki kitapta anlatılanlar ile gerçekte yaşananlar birebir aynı. Okurken bazı yerlerinden sıkılabilirsiniz kitabın ama emin olun ki hastalığın her bir zerresinden sıkılıyorsunuz ve nefret ediyorsunuz. En etkilendiğim kitaplardan birisi olmasının altında belki de bu gerçekçilik yatıyordur.
Ölüm yaklaşırken
Bir baba ile doktor oğlu arasında geçen kitap, birçok şeyi sorgulamanıza neden oluyor. Hasta doktor ilişkisinden çıkıyor, baba ile oğul arasındaki bir sürece dönüşen kitapta yandan desteklenen hikayede olay örgüsüne destek oluyor. Akıcı bir kitap olmasına rağmen dura dura okumak zorunda kalıyor ve de derin derin nefesler almak zorunda kalıyorsunuz. Uzun zaman unutamayacağınız bir kitap ile karşı karşıya kalıyorsunuz.
* İnsan kanser olan babasına öleceğini nasıl söyler ya da söyleyebilir mi?
* Hastanın öleceğini bilmesi en doğal hakkı lakin bilmeden ömrünü tamamlasa ne olur?
* Öleceği zaman yaklaştıkça günlerini nasıl geçirir insan?
* Çektiği acılardan kurtulmak için hastanın ötenazi istemesi doğru değil midir?
Ve de babanın ölürkenki son sözü:
“Konuş benimle. Sessizlik içinde ölmeme izin verme.”
Bazı kitapların arka kapağı çok güzel. Kendisinden bile güzel. Ona aldanmış olabilirim. Babasının hastalığını söyleyemeyen bir doktor kahramanımız, baba oğul olarak devam etmişler bu hayatta. Anne o küçükken ölmüş. Babası onda teselliyi bulmuş. Doktor olmuş oğlu. Hastalık ve bunun yıkıcı etkisi anlatılacak diye beklerken roman tüm hikaye boyunca sadece buna odaklanmış, oğlun hastalığını söyleyememesine. E derken söylüyor ve orada bir şey bekliyorsun okuyucu olarak. Her şey ona bağlandığı için. Ondan da bir şey çıkmıyor. Bir de tuhaf bir yan hikaye eklenmiş sanki ana hikaye çok sürükleyiciymiş, her şey tamammış gibi. Takıntılı hasta ve onun takıntısıyla can bulan bir sekreter, onlarla ne yapacağımızı bilemedim. Ana hikayeye zerre katkısı olmayan bir şey. Kısaca çok kötü bence çok da gereksiz bir şey okudum. Türkçelere kadar çevrilmesine de hiç gerek yokmuş. Nice eser var Türkçe ile buluşmayı bekliyor, bu ne alaka ben çözemedim.
“ beklediği sırada yanından koridorda yürüyen bir rahibe geçiyor. Son safhalarda olduğu belli olan yaşlı bir hanıma eşlik ediyor. Belki o da böyle görünüyordur. Kadın korkuyla etrafına bakınarak büyük bir dikkatle yürüyor. Belki sadece bu işkenceden, bu steril dehşetten kaçmak istiyordur. Yanındaki rahibe uzun, yerleri süpüren bir cüppe giymiş, öyle ki ayaklarını göremiyorsunuz. Yürürken yerde süzülüyormuş gibi görünüyor. Bir hastanenin koridorunda süzülen bir rahibe. Boynunda tahta bir haç var. İsa ölümü tecrübe etti ama hastalığı hiç tecrübe etmedi, diye düşünüyor Javier Miranda birden. Tanrılar ölür, hastalanmazlar. Avantajları budur.”
Baba kanser, günleri sayılı, oğul doktor, her şeyin farkında fakat bu kez sorunun kenarında gözlemci konumunda değil tam ortasında. Bir yandan bununla uğraşırken başka bir cephede de takıntılı bir hastasının serüveni var. Ana mevzu ise, insanız, görülmeye duyulmaya konuşmaya ihtiyacımız var, insana insan gerek. Yazar melodrama dönüşebilecek konuyu tam olması gerektiği gibi, net, açık , abartısız anlatmış, güzel kitap #babamgiderken #albertobarreratyszka