Babaya Mektup, Franz Kafka'nın babası Hermann'a yazdığı mektuptur. Kafka bu yapıtta babasının kendisini psikolojik yönden istismar ettiğini öne sürmektedir. Kafka 45 sayfalık mektubu babasına ulaştırması için annesine teslim etmiş, ancak annesi mektubu oğluna geri vermiştir. Kafkanın babasıyla olan ilişkisini kitabın adından bile anlayabilirsiniz.. “Babama,” değil, “Babaya mektup..”
kitapta, bir babanın küçücük bir tebessümü ile çocuğunun onu bir kahraman gibi görmesi, ufak bir sinir gösterdiğinde bunun çocuğunu nasıl hırpalayıp üzdüğünü gördüğümüzde aslında babanın evlat üzerinde ne derin izler bırakabileceğini de fark ediyoruz aslında. Kitap altı çizilesi ve Kafkaya kocaman sarılmak isteyeceğiniz binlerce cümleyle dolu.. - özellikle Kafka sırf “Su istiyorum.” diye ağladığı için babası onu avluya bakan balkona bırakınca sana kocaman sarılmak istedim.- Kafka yer yer “Belki ben çok hassasım, senin de haklı olduğun yerler var.” Gibi mesajlar veren şeyler de söylüyor babası hakkında. Kendi duygularında bile suç arıyor noktaya gelmiş yani.. O küçük çocuğun eline dokunup “bunlar bir çocuk olarak düşündüklerin değil hissettiklerin.. ve hisler yönetilemezler..” demek isterdim..
Kendi çocuğuna sarılıp, “Sen gerçekten istediğinde her şeyi başarabilirsin. bu süreçte yorulabilirsin ama kollarım senin için her zaman dinlenme yeri olacak..” demek neden bu kadar zordu?