Babil Simyası ve Kozmolojisi
Mircea EliadeBabil Simyası ve Kozmolojisi Gönderileri
Babil Simyası ve Kozmolojisi kitaplarını, Babil Simyası ve Kozmolojisi sözleri ve alıntılarını, Babil Simyası ve Kozmolojisi yazarlarını, Babil Simyası ve Kozmolojisi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan her an kozmik ritmler ve düzeylerle temas halindedir. Bu katılım, insan ruhunu kısırlaştırmak bir yana onun kozmosa ilişkin bütünsel bir görü kazanmasını ve aynı zamanda yaratılış nedeniyle bölünmüş olan kozmosun bütünleştirilmesi gibi onurlu girişimlerde bulunmasını sağlar.
Her yeni büyük buluşla birlikte insanoğlu ampirik bilgilerinin ufkunu genişletip yaşama olanaklarını yenilemekle kalmamış, yeni bir kozmik düzey keşfetmiş, başka bir gerçeklik düzeni deneyimlemiştir.
Mezopotamya kültürlerinde dağın, “öte dünyanın eşiği" anlamı da vardır. Ruhlar ölüler dünyasına dağlardan geçerek girerler. Asur dilinde “ölmek” için kullanılan genel terim "dağlara yapışmaktır. Mısır dilinde de myny, “tutunmak" fiili, "ölmek" fiilinin örtmecesidir. Güneş dağlar arasından batar ve ölünün öbür dünyaya uzanan yolu da oradan geçmelidir.
Çin'de inci evrensel dölyatağını simgeleyip onu taşıyan kadına doğurganlık verirken, Yeşim ebedi, değişmeyen güneş ilkesini simgeler; onu taşıyan kişi de bu büyüsel erdemleri özümser; bu erdemlerse ölümden sonra o kişinin cesedinin çürümesini bile engelleyecektir.
Zamanın bir evresinde simyanın temel fikri haline gelen madenlerin dönüştürülmesi şu inançla doğrulanmaktadır: Her maden maddenin en mükemmel haline ulaşabilir, Altın haline gelebilir.
İnsanoğlunun -büyümeyi sağlayan teknik ve ritüeller yoluyla- doğayı kusursuzlaştırabileceğine olan inancı Mezopotamya tarihindeki ilk zihinsel sentezlere kadar gitmektedir.
İnsanoğlu doğayı tamamlayarak kendini tamamlamayı düşünmekteydi. İşte her tür "büyü"nün anlamı budur: Kozmosu "örnek" alıp onun güçlerini kullanarak mükemmelliğe ve özerkliğe ulaşmak.
Çünkü ritüelin anlamı tastamam budur: Bireyi kolektifle, düzenli yaşamla ve nihayet canlı Kozmosla dayanışma içine sokmak.
Ziggurat Dünya gibi inşa edilmişti; katları evrenin bölümlerini simgeliyordu: Yeraltı dünyası, yeryüzü, gökkubbe. Ziggurat Dünyanın kendisiydi, çünkü tapınak kozmik dağı simgeliyordu. Kozmik dağ ise, dünyanın imgesinden başka bir şey değildi.
lbni Sina romanesk aşkın (el-ışk) sırf insana özgü bir duygu olmadığını doğrular; “[aşk] var olan her şeye nüfuz etmiştir - gökler, elementler, bitkiler, madenler ve hayvanlar; bu sırrın anlamını ne sezebilir ne de anlayabiliriz, dahası ne kadar açıklamaya çalışırsak o kadar karartırız.”
Sayfa 70Kitabı okudu
Mithracılık gibi görece yeni tarihli dinlerde bile tapınak ilkin bir dağın içine gömülü düşünülür.
Sayfa 27Kitabı okudu
Büyü ve İnsan
İnsanoğlu doğayı tamamlayarak kendini tamamlamayı düşünmekteydi. İşte her tür “büyü”nün anlamı budur: Kozmosu “örnek” alıp onun “güçlerini” kullanarak mükemmelliğe ve özerkliğe ulaşmak.
Sayfa 102Kitabı okudu
İnsan=Embriyon=Kil=Çömlek
Thureau-Dangin, çömlekçilerin henüz pişirilmemiş kile de “embriyon” dediklerini belirtir. Burada tek ve aynı evrensel tasavvur vardır: Şeyler “olgunluğa kendiliklerinden” ulaşırlar, ancak bunu “istikrarlı bir biçime" kavuştuklarında başarabilirler.
Sayfa 91Kitabı okudu
Cinlerin çıkış yeri
Babilli hekimler hastalığın üstesinden büyüsel araçlarla gelmeye çalışıyorlar, cin çıkarma işlemini uyguluyorlardı. Kimi uğursuz günlerde hastalara bakmazlardı; bunlar aynı zamanda hükümdarın krallık yetkisini uygulayamadığı günlerdi.
Sayfa 76Kitabı okudu