Ne kırmaları gereken bir pranga ne törpülenmesi gereken bir tutukevi parmaklığı ne de parçalanması gereken bir kol demiri vardı.Yaşamlarının anahtarları kendi ellerindeydi ve o noktada asılı, sallanıyorlardı.
Ezilmişler sınıfına özgü o belirgin bakıştı bu..Paryanın gururu, yasa adamlarına tepeden bakıp sonra kendi yoluna giden toplum dışına itilmişlerin o yarı hor gören başkaldırısı...