Hafta sonu kitabım oldu Başkalarının Acısına Bakmak.
Susan Sontag 'ın savaş fotoğrafçılığı üstüne yazdığı bir deneme kitabı.
Kapaktaki fotoğraf 1994'te Bosna savaşı sırasında çekilmiş. Birleşmiş Milletler koruma gücünden bir asker yaralı bir kadını taşıyor. Keşke her savaş görüntüsü bu kadar pozitif olsa.
Birinci Dünya Savaşı,Ispanya iç savaşı, ikinci dünya savaşı, Vietnam,Afrika kıtasındaki savaşlar,Körfez savaşı, Afganistan...ve daha pek çoğundaki görüntü son derece üç karartıcı, insanın insanlığını sorgulatan türden.
Ama bu fotoğraflar ne derece etkili toplumların üstünde. Televizyonda bir dizi ya da filmi izler gibi bakıp geçmiyor muyuz? Bu felaketlerin seyircisi gibi değil miyiz? Orada o acıyı yaşayanın yerine ne kadar koyabiliyoruz kendimizi? Ya da sürekli tekrarlanan savaş görüntülerine karşı ilk günkü duyarlılığımızı koruyabiliyor muyuz?
Fotoğrafçılar gercegin ne kadarını yansıtabiliyor?Ne kadarı kurgu, ne kadarı gerçek? Yazının yerini tutabilir mi?Gerçeği kabullenmenin yolu mu fotoğraf? Fotoğraf olmasa inanmayacak mıyız?
Işte yazar tüm bu soruların cevabını bulmaya çalışmış denemesinde.
