Başkomser Nevzat: Çiçekçinin Ölümü
Ahmet ÜmitBaşkomser Nevzat: Çiçekçinin Ölümü Sözleri ve Alıntıları
Başkomser Nevzat: Çiçekçinin Ölümü sözleri ve alıntılarını, Başkomser Nevzat: Çiçekçinin Ölümü kitap alıntılarını, Başkomser Nevzat: Çiçekçinin Ölümü en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
❝
Bu dünya sanki eskiden bu kadar kaypak değildi...
❞
“… bir de çiçek satan çingeneler, yüzlerinde neşe, gözlerinde keder ve sepetlerinde allı morlu karanfiller…”
Başkomiser Nevzat Abanoz’un dar sokaklarında ilerlerken, kendini yine yalnız, yine çaresiz hissediyordu.
İnsanlar kötülüğün getirdiği heyecanı seviyorlardı.
Sayfa 16
Açelya bırakıldı… O da kendi dünyasına döndü. Travestilerin, eşcinsellerin, fahişelerin, tinercilerin, sokakta yatanların, sokak çocuklarının, sokak kızlarının dünyasına…
Suçlu değildi ama suçun kıyısında dolaşıyordu. Toplum onu ittikçe yaşam alanı daralıyor, hayatın kenarında yaşamaya çalışıyordu…
Sayfa 48
İstanbul’da Beyoğlu; parfümler, ter, yemek kokuları arasında keyifle, kederle, aceleyle, dalgınlıkla, pervasızca, çapkınca, tek başına, topluca yürürdü insanlar.