Başkomser Nevzat: Çiçekçinin Ölümü
Ahmet ÜmitBaşkomser Nevzat: Çiçekçinin Ölümü Sözleri ve Alıntıları
Başkomser Nevzat: Çiçekçinin Ölümü sözleri ve alıntılarını, Başkomser Nevzat: Çiçekçinin Ölümü kitap alıntılarını, Başkomser Nevzat: Çiçekçinin Ölümü en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“… bir de çiçek satan çingeneler, yüzlerinde neşe, gözlerinde keder ve sepetlerinde allı morlu karanfiller…”
Başkomiser Nevzat Abanoz’un dar sokaklarında ilerlerken, kendini yine yalnız, yine çaresiz hissediyordu.
İnsanlar kötülüğün getirdiği heycani seviyorlardi
Açelya bırakıldı… O da kendi dünyasına döndü. Travestilerin, eşcinsellerin, fahişelerin, tinercilerin, sokakta yatanların, sokak çocuklarının, sokak kızlarının dünyasına…
Suçlu değildi ama suçun kıyısında dolaşıyordu. Toplum onu ittikçe yaşam alanı daralıyor, hayatın kenarında yaşamaya çalışıyordu…
Sayfa 48
İnsanlar kötülüğün getirdiği heyecanı seviyorlardı.
Sayfa 16
İstanbul’da Beyoğlu; parfümler, ter, yemek kokuları arasında keyifle, kederle, aceleyle, dalgınlıkla, pervasızca, çapkınca, tek başına, topluca yürürdü insanlar.
Yaşam hiç de bu kadar basit olmuyor…
Sayfa 9
O da kendi dünyasına döndü. Toplum onu ittikçe yaşam alanı daralıyor, hayatın kenarında yaşamaya çalışıyordu…
Sayfa 48
İnsan bu… Yalnız suçta değil, her konuda girift…
Yetimhane çocukları dünyayı siyah beyaz görür. Yetimhane, grileri yok eder.
HER KATİLİN BİR HİKAYESİ VARDIR. O HİKAYE Kİ SİZE İNSANI ANLATIR.
İnsan bu... yalnız suçta değil, her konuda girift...
Sayfa 29 - Doğan Kitap
İnsanların, davranışlarına "neden" bulma becerilerine hep şaşırmıştı...
Sayfa 5 - Doğan Kitap
Ölüm neye yakışır ki?
Sayfa 5 - Doğan Kitap
Yaşam hiç de bu kadar basit olmuyor