Başkomser Nevzat: Çiçekçinin Ölümü

Kadınlar bir erkeği sevince ama gerçekten sevince, tuhaf bir güç geliyor üzerilerine. Yıkıcı olduğu kadar yapıcı bir güç; o anda sizi öldürebilirler ya da sizin için gözlerini bile kırpmadan ölüme gidebilirler.

İnsan "Tarih kötü tekerrürlerden ibarettir." diye düşünüyor.

Sardunyalar ona başka bir ölümü hatırlattı. Karısının ölümünü...

Karaköy'e, deniz kenarına inip İstanbul'u seyretti. Kadınlarımızı da, İstanbul'u da hor kullandığımızı düşündü... Yalnızca martılar gibi buna alışmıştık. Aklına, Tevfik Fikret'in karamsar şiiri "Sis" düştü.

Aslında İstanbul bir çiçek kentidir... Tarih böyle geçmiştir, Lale Devri kenti diye... Lalenin, bırakıp dünyanın öbür ucuna göç ettiği kenttir İstanbul. O nedenle şimdi çiçek yönünden boynu bükük kalmıştır İstanbul'un. Sanki yalnızca güvercinler özler İstanbul'un lalelerini, çiçeklerini...

Karısı ile kızını kendisi için konulan bir bombayla kaybetmişti. Onlarla birlikte birçok şeyini de...

İyi de polislik gerçek anlamda gerçekten bir "İŞ" mi?