Ben Bir Gürgen Dalıyım
Hasan Ali ToptaşEn Eski Ben Bir Gürgen Dalıyım Gönderileri
En Eski Ben Bir Gürgen Dalıyım kitaplarını, en eski Ben Bir Gürgen Dalıyım sözleri ve alıntılarını, en eski Ben Bir Gürgen Dalıyım yazarlarını, en eski Ben Bir Gürgen Dalıyım yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çünkü insanların büyük bölümü, birçok güzelliği göremezdi. Büyük bölümü birçok güzelliğe dokunamazdı. Onlar,birer uyurgezer gibi, geçip giderlerdi güzelliklerin yanından. Ya da, kafalarìna taktıkları başka bir güzelliğin peşinden koşarken ,onun uğruna, birçok güzelliği de ayaklarının altına alıp hiç farkına varmadan acımasızca ezerlerdi.
Çünkü, yüzyıllardır çözülemeyen acayip bir bilmeceydi insan. Derinlerden daha derin bir sırdı ya da, ucu bucağı olmayan, içi pisliklerle, içi eşsiz güzelliklerle dolu, alabildiğine karanlık ve karmakarışık bir evrendi.
Çünkü, insanların büyük bir bölümü, birçok güzelliği göremezdi.
Büyük bölümü, birçok güzelliğe dokunamazdı.
Onlar, birer uyurgezer gibi, geçip giderlerdi güzelliklerin yanından. Ya da, kafalarına taktıkları başka bir güzelliğin peşinden koşarken, onun uğruna, birçok güzelliği de ayaklarının altına alıp hiç farkına varmadan acımasızca ezerlerdi.
Sağırdı çünkü o; kokularıma da, yeşillerime de, duruşuma da sağırdı. Sözün özü, insanoğlu benim soyumun dilini çözememişti henüz; kokuca konuşsam da anlamazdı, renkçe konuşsam da...
Başka bir deyişle, hiç bir şey hayal edildiği kadar güzel olamıyormuş.
Zaten ne düşünürsem düşüneyim, daha önce de dediğim gibi, sonuçta her şey insana bağlıydı.
Önemli olan insanın ne yaptığı, insanın ne düşündüğüydü.
Düzlükte yaşayan öteki ağaçların dediğine göre, ormanın güzelliğine güzellik katan yemyeşil bir şiire benziyordum.
Üstelik, her hangi bir şeye karşı direnmek, daha şimdiden güzelleştirmişti beni. Varlığıma, benim bilmediğim bir çok anlam katmıştı.
“Onun dediğine göre, rüzgâr denen şey yalnızca rüzgâr değildi… Okumasını bilmek gerekirdi onu. Bunu bilenler, rüzgârın içinde hayata dair hemen hemen her şeyi bulabilirdi. Çünkü binlerce bitkinin kokusu vardı rüzgârda, binlerce bitkinin şekli, rengi ve fısıltısı vardı. İnsan sesleri vardı sonra çeşit çeşit, hayvan sesleri, tepelerin yüksekliği, denizlerin genişliği, nehirlerin uzunluğu vardı. Rüzgârı okumasını bilenler, canları isterse, hiç görmedikleri bir denizin tuzunu bile tadabilirlerdi sözgelimi. Ya da, yıllar önce ölen bir ihtiyarın, gençliğinde attığı gevrek kahkahaları bile duyabilirlerdi.
Bu nedenle, sürekli rüzgârı dinliyordum ben.”