Zehra
@Golyadkin
Bütün hayatım ayıklamakla geçti, gene de bitiremedim süprüntüleri atmayı.
.
23 okur puanı
Ağustos 2015 tarihinde katıldı
Bir kitap okudu
224 syf.
·
Puan vermedi
·
20 günde okudu
Olmuş olduğuyla olmak istediği arasında çok uzun bir mesafe vardı ama, içinde uyanmış olan manevi yaratık için artık olmayacak bir şey yoktu.
Okur Takip Önerileri
Yavaş yavaş yürüdü; dar ve kalabalık sokaklardan, dar ve kalabalık sokaklara geçti.
Büyük bir fırtınaya tutulmuştum. Evet, yabancılarla dolu, bana yabancı olanlarla dolu, uçsuz bucaksız bir denizin ortasında yalnız başıma kalmıştım. Düşündüm. Avcuma aldığım nohutlara bakarak hayatımı, ne işe yaradığını bilmediğim zavallı yaşantımı düşündüm. Nohut ve makarna gibi, bir araya getirilemeyen parçalardan oluşan günlerime acıdım.
Tükenmeyen hayalin sonunda yorulduğunu, sonu gelmez gayretten tükendiğini hissedersin, çünkü ne de olsa olgunlaşırsın, eski ideallerini geride bırakırsın, ideallerin küle, yıkıntıya döner; eğer başka bir hayat yoksa, o zaman hayatı bu yıkıntıdan inşa etmek gerekir.
Kemirici bir hastalığın pençesinde eriyen bir kimseden, kalbine hançerini saplayarak, ıstırabına son vermesini isteyebilir misin acaba? Böylece, çektiklerine son verdirmeyi düşünürken, kendini kurtarması için gereken cesareti de bir ânda elinden almış olmaz mısın?
Aklı başında, sakin bir insanın, en iyi dostu da olsa, başkasının durumunu kavramasına imkân var mı? Telkin ederek yatıştırmaya çalışması ise ne kadar boş olabilir, değil mi?.. Tıpkı sağlam birinin, ağır bir hastanın başı ucunda durduğu halde, hastaya hiçbir şekilde kuvvetinden verememesi gibi.
"Onun ağzındaki nağmeler, onların nağmeleriydi; hüzünlerini dile getiren ve onlar için, durgunluğun ve soğuğun ve karanlığın anlamı demek olan nağmeler."
Sağırdı çünkü o; kokularıma da, yeşillerime de, duruşuma da sağırdı. Sözün özü, insanoğlu benim soyumun dilini çözememişti henüz; kokuca konuşsam da anlamazdı, renkçe konuşsam da...
Hatta bağıramıyordu bile; ya da öyle inanılmaz bir şiddetle bağırıyordu ki, kimse işitemiyordu...
Yorgundu bir de, bir şeyi hiç çaba göstermeden beklemeye mahkûm edilmişçesine...