Kütüphanede kitap okuyayım o zaman. Saatlerce canım sıkılmaya, karnım acıkmaya başlayana kadar.... Ah tanıdım seni! Werther, sen niçin yalnızsın bu dağ başında? Hayır, yürüme o yöne, çok gençsin daha! Ne çekip alabiliyorum elinden baltasını Raskolnikov'un ne üşüdüğümde paltosunu Gogol'un. Posta Kutusundaki Mızıka'yla ezgi de çalamıyorum. Bitkin düşüyorum en sonunda. Sabah olsa da aydınlansa ortalık, diyorum. Zifir gibi kararıyorum saat ilerledikçe. Kendimi göremez oluyorum, gerçekten.
Uzun bir süredir öykü ağırlıklı okumalar yapmaktayım. Daha önce paylaşmış olduğum bir alıntıda yer aldığı gibi (#69389465), ben de herkesin bir öyküsü, şiiri, şarkısı olması gerektiğini düşünüyorum. Bu nedenle okumuş olduğum 164 tane öykü kitabının içinden bana dokunan öyküleri bir ileti altında paylaşmak istedim.
Bu