Çoğumuz kendi suçumuzmuş gibi yoksulluğumuzdan utanırız. Ben de yıllarca yoksulluk ayıbımdan utandım, ta yazar olana dek...
Çoğunluğun yoksul olduğu ülkede, yoksulluğun değil, varlıklılığın daha utanılası olduğunu, yazarlığa başlayınca anladim.
"Her koyun kendi bacağından asilir".Evet doğru,her koyun kendi bacağından asilir ama ,koyun olduğu için...İnsanlar koyun değil ki...Hicbir insan yalnız kendi bacağından asilmaz;her asılanla biraz da biz asılırız,her açla açız.Her tutukluyla tutukluyuz.Mutluluk ,başkaları mutsuzken,yalnızlıkla olmaz,toplulukla olur.Aç insanlar olduğunu bilirken ,lokmalarım rahatlıkla boğazımdan geçmiyor;soğukta titreşenler varken ,odamdaki sobamda ısınamıyorum.Bu İsa'ca bir duygu ve duygusallik degildir.Bu,bilinçli ,akilci bir davranıştır.