Çocuk güzel bir tebessümle deve bir zamanlar senin bahçen de oynamama izin vermiştin dedi,
bugün de sen benim bahçeme gelmelisin benim güzel bahçeme yani cennete..
Ve o gün öğleyin çocuklar koşa koşa bahçeye geldiklerin de yaşlı devi her tarafı katmer katmer beyaz çiçekler açmış ağacın altında boylu boyunca yatıyor buldular. Dev ölmüştü.
“.. Ama ilkbahar hiç gelmedi. Yaz da. Güz bütün bahçelere altın rengi meyveler verdi, fakat Dev’in bahçesine vermedi. “O çok bencil” dedi. Böylece o bahçe hep kış kaldı..”