Oysa tam tersi, o kocaman yüreklerinde besleyip büyüttükleri, uğrunda ölmeyi bile seve seve göze alabilecekleri bir değerin ‘En Yüce Değerin; Emeğin’ bilincine varmıştı onlar...
“Zavallının, sırtında doğduğu günden beri taşıdığı sarayının, çatlak ve yer yer yıkılmış duvarlarını, yaşadığı acıyla debelenirken sağa sola çarptıkça çıkardığı seslerdi, demek ki duydukları...”