Benim de Söyleyeceklerim Var! (İki)
Umut SarıkayaSözler ve Alıntılar
Heheh
... Sinirleniyor, "Ne olacaksa olsun" diyip alttan almıyorum. "Solcuyum lan ben" diyorum.
Sakarlığım tutunca ben :D
Ev beni dövdü. Yataktan kalktım, ağzım kurumuştu. Su almak için mutfağa giderken ayak serçe parmağımı kapının kenarına çarptım. Sendeleyerek gidip, ayağıma bakmak için masaya tutunduğum anda muşamba kayarak, masanın üzerindeki bardağı yere düşürdü. Parmağıma baktım görünürde bir şey yoktu ama çok sızlıyordu. Yerdeki kırıkları toplarken elime cam battı, yerden kalkarken kafamın tam üstünü açılmış olan çekmecenin kenarına çarptım. Yere, cam kırıklarının üzerine yığıldım kafamı tutarak. Ortada hiçbi şey ve kimse yokken, durup dururken dayağın kralını yemiştim.
Bir sürü söz ver.
İnsan olduğun için tutama,
yeniden kavga çıksın.
Kendisi çeşitli ihtiyaçları olan bir canlıyken, tıpkı kendisi gibi yemek, içmek, üremek, barınmak vs... Bilumum ihtiyaçları olan At’ı gördü, sonra “ben buna bineyim de şuraya gideyim” diye nasıl düşündü, bunu nasıl bir mantığa oturttu anlayamıyorum. Bir canlı başka bir canlıya biniyor ve kimse bunu kimse yadırgamıyor. Allah aşkına söyleyin, neresi normal bunun?
“Aslında tanısan çok seversin” diye anılmaktan sıkılmadın mı ? Tanınma, sevilip sevilmeme gibi bir derdin de olmasın.