Ahmet Mithat Efendi'nin Tanzimat dönemi sanatçılarından olan Beşir Fuat ile olan tanışıklığını, onun şahsiyetini, intiharının nasıl gerçekleştiğini, intihar etmeden önce ve intihar ederken yazıya geçirdiği yazıyı, kendisinin Materyalizm ile ilgili görüşlerini anlattığı kısa bir eser. Ahmet Mithat Efendi, sürekli olarak Beşir Fuat'ın intiharının yersiz ve gereksiz olduğunu, onun için üzüldüğünü ve perişan olduğunu dile getiriyor. Üç yıllık dostlukları olmasına rağmen onun ne kadar iyi bir insan olduğuna dair izlenimlerini kitaba yansıtıyor. Beşir Fuat'ın intihar ederken yazdığı yazı şöyle:
"Ameliyatımı icra ettim, hiçbir ağrı duymadım. Kan aktıkça biraz sızlıyor. Kanım akarken baldızım aşağıya indi. Yazı yazıyorum, kapıyı kapadım diyerek geriye savdım. Bereket versin içeri girmedi. Bundan tatlı ölüm tasavvur edemiyorum. Kan aksın diye hiddetle kolumu kaldırdım. Baygınlık gelmeye başladı..."