Öte yandan egitiminin en etkili aracı, efendisinin elinin tokadı ve sesinin azarıydı. Ona duydugu müthiş sevgi
nedeniyle sahibinin en yumuşak tokadı bile Boz Kunduz'un veya Güzel Smith'in bütün o dayaklarindan çok daha fazla acıtıyordu canını. Çünkü onlar sadece etini yakmış, etin
altındaki ruh bütün görkemi ve el değmemişliğiyle öfkesini korumuştu. Sahibinin tokadıysa, etini yakmayacak kadar
hafifti daima. Ama çok daha derinlere iniyordu. Kendini
onaylamadığının ifadesiydi ve Beyaz Diş’in ruhu solup gidiyordu bu durumda.
Kaderini başkasının ellerine bırakmak, varoluşun sorumluluğunu devretmek demekti bu. Telafisi de kendi içindeydi bu bedelin çünkü başkasına dayanmak, tek başına durmaktan her zaman daha kolaydır.