Bu eseri yeni okuduğum için çok pişmanım. Kurgusuyla, anlatım diliyle beni sarıp sarmalayan çok kısa bir öyküydü.
Spoiler konusunda hassas birisiyseniz, bu satırları okumanızı tavsiye etmem.
Kitabın sonu benim için hayal kırıklığıydı. Kitabı bir kenara koyup düşündüğümde ise Nastenka'ya olan kızgınlığım çabucak kayboldu. Bir yıl boyunca gelip gelmeyeceği bile belli olmayan birini beklemek onun için hiç de kolay olmamıştır. Ninesinin ona hissettirdiği baskı belki de onun böylesine büyük bir karar almasına neden olmuştu. Baş kahramanımızın aşkı ise çok derindendi. Yaşadığı hüsran karşısında bile olgunlukla karşılaması, Nastenka için mutlu olması; kalbinde ne denli saf bir sevgiye sahip olduğunu kanıtlar niteliktedir.
Sözlerimi kitaptan bir alıntıyla bitiriyorum:
"Gökyüzü senin için her zaman açık, tatlı gülümsemen parlak ve kesintisiz olsun, mutluluğunu hiç yitirmesin. Yapayalnız yaşayan, sana karşı minnetle dolu bir yüreğe verdiğin mutluluktan ötürü seni hep iyi hatırlayacağım."
