Atalarımız iki türlü hata yapabiliyordu: birincisi çalılıkta kaplan yokken var olduğunu düşünmek ve ikincisi aslında çalılıkta kaplan varken var olmadığını düşünmek. İlk hatanın bedeli gereksiz anksiyeteydi; ikincinin bedeli ise ölümdü. Dolayısıyla ikinci hatayı bir kez bile yapmaktan kaçınmak için ilk hatayı bin kez yapacak şekilde evrildik.