Böylesine içime işleyen bir şeyler okumayı özlemişim. Bence çok, çok iyi bir kitaptı. Kısaca; 50'li yaşlarında bir fotoğrafçı olan Tom, Noel tatili için oğlunu alıp eve götürmek üzere bir karlı bir kış günü yola çıkıyor ve bu yolculuk aynı zamanda karakterin kendine doğru bir yolculuk. Tıpkı karlar eridikçe altındakilerin gün yüzüne çıkması gibi bu yolculuk sırasında Tom'un yaptığı iç hesaplaşmalar ve yüzleşeler, ve hatta belki de yüzleşememeler de karakterin üstündeki karı eritiyor ve onun da geçmişi, acıları, pişmanlıkları, hayal kırıklıkları gün yüzüne çıkıyor. Tom hem kendi çocukluğu hem kendi çocukları hem de kendi babası ve kendisi üzerinden babalığı ve babalığını sorguluyor. Bilinç akışı tekniğinin iyi örneklerinden biri olduğu için de okuyucuyu hiç zorlamıyor, aksine yer yer okumayı yavaşlatsa bile bu yavaşlığı da sevdiriyor. Hakikaten çok sevdim ben bu kitabı.
