Tarık Tufan eline feneri almış, toplumdaki arka planda kalmış, karanlıklarında sıkışmış, rutubetli, sessiz, neşesiz, gündemden bi haber insanlara ışık oluyor onları göz önüne sergiliyor. Biraz Kafka, biraz Sartre, biraz Raif efendi gibi sahsiyetlerden ;
Biraz da Kudüs gibi kanayan yaralardan bahsedip oralardaki sıkıntıyı, çaresizliği, yorgunluğu, kabullenişi anlatıyor..
Dili ve anlatım örgüsü çok akıcı ve başarılı..Okurken anlam bütünlüğünden uzaklaşmıyorsunuz..