Uzun zamandır okumak istediğim bir kitaptı ve bir günümü almadı diyebilirim. Öyle güzel benzetmeler yapmış, öyle güzel laf sokmuş ki insan kendini sorguluyor. Hissi olarak da dokunan bir çok yeri vardı içime. Mesela, idam anı için "acısız, bir anlık" diyorlar ve idam mahkumu içinden geçiriyor ki; "Nerden biliyorsunuz hiç yaşamadınız ki? Ölüler mi dirilip acısız güzel mekanizma yapmışsınız deyip ödül verdi?" Biz de bunu günlük hayatta çok yapıyoruz. Hiç tatmadığımız acıları öyle küçümsüyor öyle acısız bir hale indirgiyoruz ki sanki çok defa tatmışız gibi... Bir insanın hem iç dünyasını hem de bir toplumun davranışlarını incelemek mümkün kitapta. Mahkum öyle farklı bir pencereden bakıyordu ki hayata, ölmek üzereydi çünkü, “Çok iyi adamdır cellatlar” dediğinde acı bir tebessüm oturdu yüzüme. Kitap maddede hafif manada oldukça ağırdı. 77 sayfa okuyup 777 sayfa anlamak gibi. Sanırım kitabın yorumu kitaptan çok daha uzun sürerdi. Az kelamla çok şey anlatabilmek de ayrı hüner ya zaten
@kefelisanat sayfasından tiyatrosunun oynandığı illeri takip edebilirsiniz. Tiyatrosu da kitabı kadar şahane
Bir İdam Mahkumunun Son Günü
