Bir Kadın ve Manzara
Stefan ZweigBir Kadın ve Manzara Sözleri ve Alıntıları
Bir Kadın ve Manzara sözleri ve alıntılarını, Bir Kadın ve Manzara kitap alıntılarını, Bir Kadın ve Manzara en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Beni hatırlamıyordu, aramızda geçenler o büyülü karanlığa gömülüp yok olmuştu.
Sayfa 46
O da beni hissetmiyordu. Onun içinde de dünya yoktu. Ben yalnız başıma yanıyordum.
Sayfa 23Kitabı okudu
"Bu benim kişisel deliliğim miydi yoksa dünya mı delirmişti?"
Hissettiğim öfkeydi, anlamsız bir heyecanın baygınlığı, hayal kırıklığı ve ihanet duygusunun yarattığı büyük bir öfke.
Beni hatırlamıyordu, aramızda geçenler o büyülü karanlığa gömülüp yok olmuştu.
Gökyüzü ve yeryüzü gibi tekrar birbirimizden uzak ve birbirimize yabancı olmuştuk.
“Yer ve gök misali birbirimize yabancıydık...”
Sayfa 46 - ZeplinKitabı okudu
Ben doğanın bu taşkınlığında dünyaydım, kasırgaydım, yağmurdum, geceydim, tabiatın ta kendisiydim.
Tıpkı gökyüzü ve toprak gibi artık birbirimize tamamen uzak ve yabancıydık.
Sonu gelmeyen aynı bakıştı yine; karşı koymayan, siyah, korkulu, soğuran bir hiçlik.. beni içine çeken bir susamışlık...
Gökyüzü ve yeryüzü gibi tekrar birbirimize yabancı ve uzak olmuştuk.
Rüzgârın şehvetini, fırtınanın kutsal ruhunu hiç bu kadar güçlü hissetmemiştim.
Dünyayla benim aramdaki duygunun ince zarı parçalanmıştı.
“Öne bir adım attı, ancak bakışlarını üzerimden çekmedi. Bir mızrak gibi saplanan bakışının gittikçe daha derinlere ulaştığını hissediyordum.Sonunda ucu kalbime kadar ulaştı ve öylece kalakaldı.”
Sayfa 23 - ZeplinKitabı okudu
Gökyüzü ve yeryüzü gibi tekrar birbirimizden uzak ve birbirimize yabancı olmuştuk.