Bir gözyaşı başımın yanından akıp toprağa düştü. Bence ben bir dâhiydim. Bir gözyaşı daha. Bence ben bir yenilmezdim. Üçüncü bir yaş ilk ikisinin yolunu izledi. Bence ben yalnızdım.
"Bir gözyaşı başımın yanından akıp toprağa düştü. Bence ben bir dâhiydim. Bir gözyaşı daha. Bence ben yenilmezdim. Üçüncü bir yaş ilk ikisinin yolunu izledi. Bence ben yalnızdım."
Onu sürekli görmek bir yara kabuğunu kaldırıp durmaya benziyor. Kabuğu kaldırıyorum ve bir süre acıyor. İyileştiğinde tekrar kaldırıyorum ve bütün süreç baştan başlıyor. Sonuçta da asla iyileşemiyorum.
Tabi ki hayat bazen kolay değil, bu yüzden yıldızları bulmadan önce bolca karanlıktan geçebilirsin. Gökkuşağını görmeden önce yağmuru duyman gerekir. Ve son olarak hayat önüne ne çıkarırsa çıkarsın, minicik bir umut çok şeyi değiştirebilir.