Mutluluk ile acının ayrımını yapabilecek gerçek yetiyi insan yaşlılıkta kazanır. O zaman da artık acıdan kaçınıp mutluluğun tadını çıkaramayacak kadar güçsüz düşmüş oluruz.
"Bilir misiniz sevgili dostum, doğanın en lütufkâr olduğu zaman bize küçük bir kusur başladığı zamandır. Dünyaya kusursuz olarak gelmiş olsaydı muhtemelen hiçbir şey öğrenmeyecektim."
Acı da aynı sevinç gibi huzur verir bize. İnsan mutluluğu acıdan ayırt edemez neredeyse. Mutluluk ile acının ayrımını yapabilecek gerçek yetiyi insan yaşlılıkta kazanır. O zaman da artık acıdan kaçınıp mutluluğun tadını çıkaramayacak kadar güçsüz düşmüş oluruz.
Bugün bile ilkbaharda aynı şeyleri hissediyorum - yüreğimde ve bedenimde taptaze bir güç hissederim ve son derece yersiz ve tamamen budalaca bir inançla en olmayacak şeyleri başaracağıma inanırım.