Joseph Roth

Öncelikle Joseph Roth'un okuduğum ilk kitabıydı. Kurgu ve anlatım nefes kesiciydi diyebilirim. Konuya gelecek olursak; 12 yıl boyunca askerlik görevini yapan ama karısı istemediği için bu görevi bırakıp, Avusturya'nın Zlotogrod bölgesinde denetleme görevlisi olarak çalışan Anselm Eibenschütz'ün tirajik hikayesine konuk oluyorsunuz. Şehirde dürüstlüğüyle tanınan bu adam yıkıcı olaylar karşısında yavaş yavaş kendini diplere çeken insanlarla uğraşmak zorunda kalması sizin hikayenin içine yavaş yavaş çekecektir. İnsanın hayatı boyunca hep acımasız insanlarla mücadele etmek zorunda kaldığının bir göstergesi olarak roman gerçekten çok iyi kurgulanmış. Özellikle karakterlerin derinliğinin muazzam olduğunu söylemek istiyorum. Jadlowker ve Kapturak gibi kötü karakterlerle uğraşmak zorunda kalan ana karakter Eibenschütz, Jandarma Polisi Slama ve sonradan Piotrak'ın sessiz çığlıklarını duyar gibi olacaksınız.

Bir tek hikayedeki kadın karakter Euphemia'nın biraz daha baskın bir karakter olmasını isterdim. Bu bana eksiklik gibi geldiği için orası biraz boşlukta kaldı. Onun dışında çok iyi bir roman okudum.

Kitabı #33560576 indirebilirisiniz...

Çünkü insanoğlu hiçbir şeye mucizeye alıştığı kadar kolay alışmaz, hele ki bir, iki, üç kez başına geldiyse...
Kendi degimiyle kitapta "mucizeyle hayatının degistigini dusunen bi ayyaştan bahsediyor...
Yarim saatinizi almaz kîsa bi hikaye...

Kitabın en anlamlı cümlesi şuydu sanırım;
Son yıllarda aynalardan neden korktuğunu anladı. Çünkü, insanın perişanlığını kendi gözleriyle görmesi hoş bir şey değildi...

Ve o son cümle... Tanrı hepimize, biz ayyaşlara, böyle kolay ve güzel bir ölüm bahşetsin!
Sonuç hepimiz ölüyoruz.

Kitaba bayıldım. Ba yıl dım. Eğer Zweig seviyorsanız bu kitabı da kesinlikle seveceksiniz demektir. Tam Zweig tarzı bir kitap. Ara ara sıkıldığım “of nolur ne olacaksa olsun sıkılmaya başladım” dediğim yerler oldu. Ara ara da “Of nolur ne olacaksa olsun meraktan çatlayacağım” dediğim yerler oldu.
Kitap zaten çok kısa olduğu için kısa sürede okunabilecek bir kitap ayrıca çok hızlı ilerliyor buda daha keyifli ve akıcı bir okuma yapmanızı sağlıyor.
Eğer bu kitabı alıp almama konusunda kararsızsanız bence düşünmeyin, alın ve okuyun derim.
Hepinize iyi okumalar dilerim.
Bu arada unutmadan bu kitabın ayrıntılı bir incelemesini ve yorumunu bloğumda paylaşmayı düşünüyorum. Buraya link ekleyeyim siz bloğuma bir göz atın yine de; https://www.demetkarahan.com

Bu kısacık hikayenin adından da anlaşılacağı üzere, kitap bir ayyaşın hikayesini anlatıyor. Bu kitabı diğer benzer hikayelerden farklı kılan ise, yazarın bu kitap için "benim vasiyetimdir" demesi sanırım.
Joseph Roth, Avusturyalı bir yazar. Birinci Dünya Savaş'ına katılmış. Sonra Paris'e taşınmış. Muhabirlik ve sonrasında yazarlık yapmış. Evlendikten 6 ay sonra ise karısı şizofren olmuş. Bir yandan karısının rahatsızlığı, diğer bir yandan maddi sıkıntılar , yazarı da olumsuz etkilemiş ve onu alkole yöneltmiş. Yazar ayyaş olarak son yıllarını geçirmiş ve Paris'te bir yoksullar hastanesinde henüz 45 yaşında iken ölmüş. 1940 da da , yazarın ölümünden bir yıl sonra, karısı NAZİLER tarafından "akıl hastası" olduğu gerekçesiyle öldürülmüş. Sonuç yazarın acı bir hayat hikayesi var:( Bu kitapta ise ayyaş bir adamın , yaşadığı bir mucize ve sonrasında verdiği bir söz var.
Bu sözü yerine getirmek niyeti ile yola çıkıyor ama başına öyle olaylar geliyor ki... Bu kitapla yeni bir yazar tanımış oldum. Bu yazar aynı zamanda Zweig in de mektuplaştığı yakın arkadaşı olan bir yazar...

Tek düze bir anlatım,olaylara heyecansız yaklaşım nedeni ile yarım bıraktım.

Sonunda en doğru tartının gökyüzünde kuşlara,bataklıkta kurbağalara,yerin üstündeyse Sameschkin'e ait olduğu anlaşıldı.Kuşlar güzelliği tarttı,kurbağalar vurdumduymazlığı,Sameschkin ise insanları tarttı ve oradan bir daha dönmemek üzere ayrıldı.

Kitabın özeti aslında bu alıntıda gizli: "Çünkü insanoğlu hiçbir şeye mucizeye alıştığı kadar kolay alışmaz, hele ki bir, iki, üç kez başına geldiyse". Mucizeler... İlk geldiğinde insan çok heyecanla karşılar ama mucizeler hep gelmeye başladıysa ne olur insana?

Köprü altlarında yatan, kendini, kimliğini unutmuş bir Ayyaş, günün birinde eli ayağı düzgün bir başka evsizle karşılaşır. Ve bir mucize olur o evsiz ayyaşa 200 frank para verir. Yalnızca bir isteği vardır, bu verdiği borç parayı ayyaşımız bir gün denkleştirirse küçük bir kilisede yer alan Azize Theresa'nın hatırasına Pazar ayinini yapan papaza parayı teslim etmesini ister. Hikaye böyle garip bir şekilde başlar ve sonuna kadar da garip bir şekilde devam eder.

Önce yaşadığı mucizenin heyecanıyla büyük bir mutluluk yaşar ayyaşımız. Birden gelen parayı kıymetini anlayamadan bir süre içinde ezer. Beş parasız kaldığında yine bir mucize olur. Ayyaşımız her kiliseye gitmeye niyetlendiğinde önünde bir başka caydırıcı kişi çıkar. Mucizeler gelir mucizeler gider. Paralar gelir paralar gider ve ayyaş bir türlü sözünü tutamaz. Ve kitap başlangıç kısmındaki anilikle birden bire biter.

Bu kitap, alt metinleriyle her okura farklı bir his verebilecek tarzdadır. Hayat bir şekilde bizlere çeşitli mucizeler sunuyor. Bizlerse bu mucizelere bazen elimizin tersiyle itiyor bazense değerini bilmeden, bilemeden bozuk para gibi harcıyoruz. Bazen benliğimiz, bazen de o benliği besleyen baştan çıkarıcı insanlar nedeniyle hayatın önümüze getirdiği güzellikleri, çıkış yollarını değerlendiremiyor ve adeta kendi fasit dairemiz içerisinde dönüp dolaşıyoruz. Yalnızca yaşamın getirdiği mucizenin farkına varabilen azınlık bir kitle o aydınlığa, kendi içindeki ışığa ulaşabiliyor ve bu fasit daireden kurtuluyor.

Son olarak kitap her yönüyle farklı ve az sayda çokça şey anlatabilmiş, akıcı bir kitap. Tek sorunlu kısmı, kitabın birdenbire final yapması. Bu da olmasa dört dörtlük, farklı tarzda, bir solukta bitebilecek enfes bir uzun öykü.

Yazarın diline alıştıktan sonra çok beğeneceğinize emin olduğum bir kitap. Gerçekle düşün iç içe geçtiği, Zweig'i anımsatan tarzıyla iyi bir roman.

Gizem üzerine kurulu romanları seviyorsanız mutlaka okumalısınız. 156 sayfanın içinde kaybolup gideceksiniz.

Kitap ilginç bir şekilde akıp gidiyor... sayfalar art arda çevriliyor...
Bunun yanında ,sanki hiçbir olay yok gibi.
Sanki biri size bir şey anlatıyor,önemli bir şey belki de, ama siz kendinizi o konuşmaya veremiyorsunuz ,aklınızda başka şeyler var...

Okuyorsun, sonuna geliyorsun, sonra da ...
hımm diyorsun, kitap bitiyor.

Yazar Zweig'in en yakın arkadaşıymış. Bu sebepten almıştım kitabı indirimden, lakin beni tatmin etmedi...
Ya da ben hakkını veremedim...