"Önemli olan burada olmasıydı. İnsanlar nasıl nefeslerini tutabiliyorsa bazı mekanlar da duyguları önce duvarları arasında hapseder, sonra da ağır ağır koyuverirler... Bunu fark edecek kadar duyarlı olanlar, onları bedenlerinin her hücresine ulaşana dek içlerine çekerler. Ve nerede olurlarsa olsunlar, kendilerini hep evlerinde hissederler..." (Sayfa 60)
Ferzan Özpetek ile filmleri sayesinde tanışmıştım, filmlerdeki diyaloglarını ve sahne çekimlerini çok seviyordum ki kitaplarıyla tanışmaya da o yüzden can atıyordum. Bu kitabı okuduğum ilk kitabı ve ben yazı dilini de çok sevdim. Kitabında da olay yerlerine götürüşü ve cümleleri kullanışı çok iyiydi Ferzan Özpetek'in. Bir Nefes Gibi'deki hayatı yaşattı, hayatın içinden konuları anlatan filmleri gibi. Aslında garip ama o karmaşa hayatımızın her anında var dedirttiriyor, yine öyle bir his...
Elsa ve Adele'i yaşadık şimdi de. Kalemine sağlık Ferzan Özpetek'in...
