Sessiz ,derin, yaralı, hayatı ,yaşamı idrak edip acıların satır aralarını okumayı bilen bir İstanbul beyefendisi Mario Levi. Hangi kitabını okusam kendi hayatımın sözcüklerin nankörlüğüne edebi yönümün eksikliğine hayıflanarak ve gıpta ile onun dilinden kağıda dökülmesini bu hayatın acıların bir tek benim tarafımdan yaşanmamış olduğu gerçeğini ve aynı pencereden bakabilen insanların olduğu hakikatinin verdiği güveni yaşıyorum. Bir şehre gidememek de böyle benim için yaşanmamış her hayatın anlatılamamış her acının her tadın kokunun varlığını hissetmek kendi acılarımın altını çizmek acıtmak için değil idrak edip iyi etmek için...
