Aslında cesedimin orta yerde kalmasının, mezarlıkta yoksullara ayrılmış bir çukura atılmasının hiç önemi yok. Ama ardımda kalanlar bana karşı son görevlerini yerine getiremezlerse üzülürler. Nedense öyle alışılmıştır. Hem çukura konduğumu gözleriyle görmezlerse unutamazlar beni. Bir yerlere gizlendiğimi, günün birinde çıkıp geleceğimi sanırlar. Beklerler, bel ki de özlerler.