Senden Önce Ben kitabını görünce benlik bir kitap değil demiştim. Sonra bir kitap severin “aaa bence okumalısın” demesi üstüne sevip devam kitaplarını da okudum. Bu kitabını da onların devamı sanıp, öyle olmadığını anlayınca;”amann lise çağındaki öğrencilerin tarzı, bu son kitabı olacak yazarın” dedim. Fakat fazlaca duygulanarak bitirdim. Yaş aldıkça mı daha çok anlam katıyoruz okuduklarımıza, izlediklerimize bilmiyorum ama , özellikle sayfa sayısı 200’ü geçtikten sonra hep okumak istedim. Ve kitapta anlatılmak istenen şu ki; kötü zamanlar olduğu gibi kalmıyor. Elbet düze çıkıyoruz. Buna inanalım :)
