Yirmi sekiz yaşındaydım, o güne dek de burnumu, güzel değilse bile, bedenimin başka yanları gibi çok düzgün sanıyordum. Bu yüzden de bir beden kusuru olmayan herkesin kabul ettiği şeyi kabul etmek kolay olmuştu benim için de: yani, insanın görünüşüyle böbürlenmesinin aptallık olduğu. Bunun için, bu kusurumu ansızın, beklenmedik bir biçimde keşfedişim hak edilmemiş bir ceza gibi öfkelendirdi beni.