O kül rengi sabahlar başımı yastıktan kaldırınca alnım bulutlara çarpacak ve beynim dağılacak diye korkardım. Gözümü açar açmaz bana bütün sevdiklerimin ölüm haberini vermişlermiş gibi bir demir pençenin sıktığı yüreğimde birtakım gözyaşları sellerinin akacak yol bulmak üzere vücudumun duvarlarına başvurduğunu, bir bağırma, dövünme, yırtma ve kırma ihtiyacının asap tellerimi tiril tiril titrettiğini duyardım.