Kitabın asıl bölümünü bitirdiğimde(170. Sayfa) tepkim tam anlamıyla "Eeeee?" oldu doğrusu. Yani biri birilerinin akrabasıymış. Bu insanlar tabiri caizse kaya deliğinden çıkacak değil ya!
İnsanlar akrabalarını korurlar, kollarlar; bu mu tuhaf olan? Ayrıca bu aşiretten olduğu iddia edilen kişilerin bir kısmı inanç ve idealleri uğruna ömrünü hapiste geçirmiş kişiler bazısı hayatıyla ödemiş bedelini.
Belki burada esas sorgulanması gereken Osmanlı'nın 'devşirme' metodunun falsoları.
Aramızda Ahmet, Mehmet adıyla dolaşıp koynunda haç taşıyanlar. Burada Osmanlı'nın milletten korkup yanında, yakınında hep devşirme bulundurması ve onlara bolca yetki vermesi üzerinde durulmalıydı.
Her şeye rağmen bu malzemede bolca eksiklik olsa da daha derli toplu bir şeyler çıkabilirdi. İmalarla yetinilmiş birçok yerde.
Son söz olarak kitabın sonunda nerde yayımlandığı enteresan bir şekilde belirtilmeyen mülakat kitabın en iyi kısmı bence. Yazar hakkındaki olumsuz görüşümü olumluya çeviren bu mülakat oldu çünkü.
