Sevdiğim, dün yine Patasana'da okuduğum mitolojik bir hikâye ile giriş yapayım. Eskiden bir insan türü dört kollu, dört ayaklı, iki başlı olarak yaratılmış. Mükemmellik içeren bu insanı kıskanan Zeus onu ikiye bölmüş. İşte o günden beri, insan, ömrü boyunca diğer yanını ararmış.
.
.
Ruh ikizi, bir bedenin iki yarısı... Ne demişler: Kalp dediğin atıyor zaten, marifet ritmi değiştirebilende.
.
.
Birbirini bulmuş ve tamamlamış bir anne ve baba. Onların sevgisinden ortaya çıkan bir çocuk. Çocuğun gözünden anne ve babası, aralarındaki ilişki, büyüdükçe farkına vardığı evdeki tuhaflıklar, annesinin tuhaflıkları, bu tuhaflıkları o çocuk aklıyla anlama çabası. Neşeli başlayan hüzünle devam eden, kısa ama etkileyici bir metin. İnsan sevdi mi neler yapar neler....
.
.
.
Severek okuduğum, sevinci ve hüznü içiçe barındıran bir kitap oldu. Aklınızda bulunsun. Kitapla kalın Sağlıcakla .
