Her şeye rağmen ölüm, bu denli muazzam düzenlenmiş bir şey değildi. Her an gerçekleşebilirdi ve kişiye özeldi. Yani kıça vurulan bir tekme veya yapılan kötü bir şaka gibi her insan için farklıydı.
Cırcır böcekleri! Derenin sesi! Ağaçların arasından esen rüzgâr ve gece yaratıklarının gizli sesleri...
Görmek için ışığa ihtiyacı yoktu.
Sadece inanç istiyordu.
Ve karanlık!
Fakat ödül, fedakarlıktan daha büyüktür. İnaç, insana yüz kat geri ödenirdi. Adanmışlık, Archer ve İki Güneş Tapınağı, kalbine yerleştiğinden beri kendine bunu söylüyordu sürekli.
"Geçmişle ilgili iyi olan şey, yaşadığınız her günü uzağa daha uzağa bırakmaktı. Kötü olan şey ise geçmişten dah fazla saklanamadığınızda, o güne daha da yaklaşmış olurdunuz. Hesaplaşma ve karar günü."