Felsefe yapan insanın kuramsal tutumu bakımından, eleştirel duruşun evrensel niteliği en temel şeydir. Bu eleştirel bakış, önceden verilen hiçbir kanıyı, geleneği sorgusuz kabul etmemekte kararlıdır.
Felsefe, dünyada var olanın evrenini görür; dünya , ulusal yada bireysel bakımdan öznel olarak değişen dünya tasarımlarının tersine, nesnel bir dünyaya dönüşür; doğruluk, bu dönüşümle nesnel doğruluk olur.Böylece felsefe dünyanın doğuşuna ilişkin bir açıklama olarak işe başlar.
Bunalımı ele alışta iki genel eğilim göze çarpar: ilki yaşanan saçmalıklardan ,sorunlardan ,acılardan usu sorumlu tutmak, onun başarısızlığını bahane ederek usdaşına yönelmek. Bu bir bakıma özgürlükten , sorumluluktan kaçma eğilimidir.