Buradayız
Kerem EksenBuradayız Gönderileri
Buradayız kitaplarını, Buradayız sözleri ve alıntılarını, Buradayız yazarlarını, Buradayız yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Kitapçıdan aldığımız bir roman nesnedir, dedim içimden, ama eğer bu roman okurun içindeki dünyaya erişecekse, oradaki savaşa katılıp taraf olacaksa mutlak surette enerjiye dönüşmelidir, diye düşündüm ve bu düşüncemi çok beğendim."
Sayfa 11 - Alef YayınlarıKitabı okudu
Dünya boşluğa savrulmamak için üzerinde durmaya çalıştığımız bir kaya parçasıdır.
Sayfa 70Kitabı okudu
Onu bir roman kahramanı olarak düşünmeye çalıştım, olmadı. Şurası bir gerçekti ki babamın hiçbir trajedisi yoktu. Hatta insanların dönüp bakacağı ufacık, sıradan bir çelişkisi bile yoktu, sadece birtakım istekleri, tasarıları ve aptalca fikirleri vardı. Onur’u bunlarla oyalayabilirdi belki, ancak hiçbir ciddi okuru oyalayamazdı. Acaba, diye düşündüm, Goriot Baba’yı benim babamdan ayıran nedir? Belki de hayati bir soruydu bu. Ancak bu soruya cevap verebilmem için onu, yani Goriot Baba’yı biraz olsun tanımam gerekiyordu. Ne var ki Balzac buna müsaade etmemiş, beni Madam Vaquier’nin pansiyonuna tıkıvermişti.
Sayfa 51Kitabı okudu
Belki de sorun Balzac’ta, Balzac’ın benim yazarım olmamasındaydı. Sayfalarca o evden, Madam Vaquier’nin Paris’teki pansiyonundan bahsediyordu, sıkılıyordum. Pansiyonun bir duvarının bahçeye baktığını, girişte bir odanın ve odadan geçilerek girilen bir yemek odasının olduğunu, ortada bir yuvarlak masanın bulunduğunu, pansiyonda yedi kişinin kaldığını, akşam yemeği için dışarıdan gelen misafirlerin ayda 30 frank ödediklerini öğrendim okuduğum sayfalar boyunca, hiçbir heyecan hissetmedim. Bugün, burada, bu dünyayla baş etmeye çalışırken bu teferruatın hiç önemi yoktu. Bir süre gözlerimi kütüphanemde gezdirdim ve tamam, dedim, yazarımı okuyacağım ben, Dostoyevski’yi okuyacağım. Hemen Cinler’i aldım elime, Kirillov’un özgürleşmek için intihar etmek gerektiğini anlattığı o müthiş bölümü aramaya koyuldum. İşte bu kocaman, depderin, bir kitabı baştan sona doldurabilecek bir düşünceydi. Ancak Kirillov’u düşündükçe kendimi çaresiz hissettim. Böyle büyük bir düşüncem yoktu benim, bazı basit kararlarım, duygularım ve hareketlerim vardı, fakat kafamın bir köşesinde konuşmayı bekleyen bir Kirillov olmadığına neredeyse emindim. Bölümü aramaktan sıkıldım ve, çaresiz, romanın başından birkaç sayfa okudum, ancak beklediğim kadar sarsılmadım. Yorgundum. Bir bira açıp salona, Onur’un yanına gittim.
Sayfa 48Kitabı okudu
"Yeni bir düşüncenizi açıkladığınızda hayatınızı biraz daha tüketmiş olursunuz, çünkü binlerce hayattan birini seçmiş olursunuz, her yeni düşüncenizde yeni bir seçim,sonra bir daha, ölene kadar..."
"Bir bakıma hayranımdır Proust'a, çünkü fikirler, duygular, tecrübeler, hepsi kayalıklarda açılan oyuklara benzer ve Proust elinde sürahisiyle dolaşıp bu oyukları bir bir doldurur."
İnsan aklının bir kısmı hep böyle karanlıkta kalır. (Ne tuhaf, Platon gibi konuştum.) Bunu ilk anda farkedemezsiniz, tatlı bir insan sonuçta, dersiniz, sohbeti hoş. Sonra farkedersiniz ki karşınızdaki insan tüm hayatını basit düşüncelere adamıştır, hatta onu hoş kılan biraz da budur, sadece basit düşüncelere sahip olması, basitçe yaşayıp gitmesi.
