İnsanlar işbirliği yapma ve toplumsal sermaye oluşturmaya ilişkin özel imkan ve kabiliyetlere sahip olsalar sa, bunları bireyler olarak kendi çıkarlarını koruyacak şekilde yaparlar.
İnsanlar yalnızca zorba yöneticilerin ve başpapazların değil, aynı zamanda demokratik olarak seçilen memurların, bilim adamlarının ve öğretmenlerin otoritesini de sorgulamaktadır.
Dedikodu ideal bir toplumsal denetim biçimidir. Kimin güvenilir, dürüst, tembel veya asosyal olduğuna dair bilgiler doğal bir ağ içerisinde kolaylıkla yayılır ve denetim de uzman unsurlar kullanılmadan bizzat grup tarafından yapılır.
Çıkar gruplarının siyaset dünyasında kök salması rantçılığa ve ekonomik büyüme açısından zararlı diğer asalaksal davranış biçimleri geliştirilmesine yol açabilmektedir.