Kitabın başlığı ve içeriği arasında müthiş bir uyumsuzluk söz konusu. Gazali gerçekten de büyük mütefekkir fakat kitabın içeriğinde onun büyük mütefekkir olduğunu ispat eden, analiz eden veya kritik eden argümanlar yer almıyor. Maalesef Gazali gibi bir dahi sadece menkıbe tarzı sıradan ifadelerle sunulmuş. Ben Gazali'nin kendisine büyük bir haksızlık olduğunu düşünüyorum. Daha büyük haksızlık da okurlara yapılıyor. İnsanlar Gazali isminin getirdiği saygınlığı ve yüceliği onun daima 'sıradan' ve kendi deyimiyle 'avam' için yazılmış metinleri üzerinden takdim edilmesiyle zedeleniyor. Öte taraftan ne acı ki Stanford Üniversitesinin hazırladığı Gazali makalelerini okuyunca başka ve gerçeğe en yakın Gazali ile tanışıyoruz.
Mesela bu kitapta, Gazali'nin hep akıl karşısında vahiy tarafında yer aldığı, tasavvuf düşüncesindeki yeri gibi konular işlenmiş. Mantık tutkusu işlenmemiş, filozofları eleştirmesine rağmen kendisnin ne kadar büyük bir filozof olduğu işlenmemiş, Farabi ve İbni Sina'ya itirazları işlenmemiş, Gazali'nin kendisine yönelik İbn Rüşt eleştirileri işlenmemiş. Gazali'nin avam ve hassa ayrımı hiç mevzubahis olmamış. Kendi içsel dönüşümü kitapta hiç yer almıyor.
Kitabın kapağı, basım kalitesi, yazı puntosu mükemmel. Okunmak için albenili. Ne var ki içerik Gazali'nin tefekkür seviyesinin çok altında. Gazali'yi okumak herkesin yükümlülüğü. Ancak bu ve benzeri dişe dokunur tarafı olmayan hamasi güzellemelerle Gazali'yi çok küçültüyoruz. Mevlana'ya yapılan gibi onu da en çok bilinen ama hiç okunmayan düşünürler arasına sokuyoruz.
