En Eski Cadılar Meclisi Gönderileri
En Eski Cadılar Meclisi kitaplarını, en eski Cadılar Meclisi sözleri ve alıntılarını, en eski Cadılar Meclisi yazarlarını, en eski Cadılar Meclisi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Büyü, bir cadı tarafından yeterli miktarda kullanılmazsa çevresini yakıp kavurmanın bir yolunu bulurdu. Eğer çok uzun süre göz ardı edilirse de sonunda cadının kendisine saldırırdı.
Tıpkı anneme olduğu gibi.
Cadılar Meclisi'ndeki cadıların çoğu güçlerini doğadan alırdı. Yeşiller annem gibi topraktan, Beyazlar kristallerden ve Sarılar ateşten.
Ancak siyahlar farklıydı.
Gücümüzü atalarımızın kemiklerinden, sadece bizim soyumuzda var olan büyüden alıyorduk. O kemikler olmadan bir hiçtik ve onlar, Crystal Hollow sınırları içinde bir yerlerde, güvende saklanıyorlardı.
Üzerinden yayılan güç, onun sadece meraklı komşum olmadığını doğrulamakla kalmıyor, aynı zamanda bırakın gerçekten yaşamayı, insan bile olmadığını gösteriyordu. Gözleri benimkilerle buluştuğunda parladı. Çelik mavisi gözleri bir aylığına karardı ve bakışlarını göğsümdeki tılsıma doğru indirdi. Ateş misali yanan gözleri derimin üzerine hafifçe gezinen pençeler gibiydi.
Hepimizi yaratan Tanrıça'nın görsel sembolü karşısında tenim karıncalandı. O İlk Ruh Çağıran'dı. Yaratılan ilk cadı olmasının tek bir şartı vardı; ölüler üzerinde sadece kendisi ve onun soyundan gelenler güç sahibi olabilecekti. Bu yeteneği kendisi için saklamıştı.
Ve Tabii benim için de.
Bir cadı ancak bozulan bir pazarlığın bedelini ödeterek bir Aracı'nın beslenmesini engelleyebilirdi. Tek yolu buydu. Bedel ise kölelikti, yani diğerinden gelen talepleri reddedememek.
Grey, söz verdiği gibi beni korumayı başaramazsa hayatı bana ait olacaktı.
“‘-O zaman davetiyemi posta kutuma bırakın.’
‘-Davetiye benim.’”
Sayfa 35 - Pukka YayınlarıKitabı okudu