Okurken dış güzelliğin aldatıcılığını sık sık gözler önüne seren bir roman. Bir insan sadık değilse onun kaşının, gözünün güzelliğinin pek de bir önemi olmadığını fark ediyorsunuz. Kitaba adını veren karakter olan Canan, birden fazla adamın aşık olduğu güzel bir kadındır. Canan dış görünüş olarak herkesi büyüleyen biri olmakla beraber hovarda olarak nitelendirilebilecek biridir.
''Cahildim, Canan'ın güzelliğine kandım.'' cümlesi ona cuk oturacak bir karakter olan Lami, Bedia ile evlidir. Canan'ın cazibesine tutulan erkekler biri de odur, evet hem de evli olmasına rağmen. Lami karısının gözyaşına bakmadan onu boşar ve Canan'la evlenir. Bu karaktere kitabı okurken ne kadar sövdüğümü, sırf ona olan sinirimden bazen kitabı kapatıp okumaya nasıl devam edemediğimi bir bilseniz...
Spoilera girmemesi için kitaptaki olayların devamından söz etmiyorum ama şunu diyebilirim ki ilahi adalet birazcık olsun yerini buluyor.
Okuması zevkli bir kitaptı (Her zaman olduğu gibi Peyami Safa'nın üslubu sayesinde). Ama bence kitabın sonu zayıf bitiyor. Yani kitabın sonlarına yaklaşırken heyecanlı bir şekilde okuyup bir beklenti içine girdim ama beklentim tam karşılanamadı, bir eksiklik duydum. Kitap bittiğinde ''İşte budur ya!'' diyip gereken hazza ulaşamadım, bir yavanlık oluştu. Kitabı okuyup bitirecek olanlar bu dediğimin nedenini anlayacaklardır.
