Canzoniere
Francesco PetrarcaCanzoniere Gönderileri
Canzoniere kitaplarını, Canzoniere sözleri ve alıntılarını, Canzoniere yazarlarını, Canzoniere yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“kaçarak son vermeyi umar acılarına
an be an tükenen biri gibi;
çünkü gerçekten güçsüzdür ölemeyen kişi.”
Öyle yorgunum ki eski yığını altında
günahlarımın ve kötü alışkanlığın,
çok korkuyorum yolda kalıp
eline düşmekten düşmanımın.
Sayfa 151Kitabı okudu
Yakarmıyorum artık -olmaz ki zaten-
ölçülü yansın diye yüreğim,
ama payını alsın o güzel de ateşten.
Sayfa 129Kitabı okudu
bu yüzden yaşlarla dolu, güçsüz gözlerle
yazgım onu görmeye götürür beni,
ve iyi bilirim ardından gittiğimi beni yakan şeyin.
Sayfa 74Kitabı okudu
ben, kaygılanarak parçalanan yüreğim için
ve sonuna yaklaştığını görerek ışığımın,
kör misali yürürüm, nurdan yoksun,
nereye gittiğini bilmeyip gene de giden.
Sayfa 73Kitabı okudu
Bazen kederli yaşlar arasında
bir kuşku düşer içime: Nasıl yaşayabilir
ruhundan uzakta bu beden?
Ama Aşk karşılık verir bana: “Hatırlamıyor musun,
ayrıcalığıdır bu aşıkların,
her insanca nitelikten kurtulan?”
Sayfa 71Kitabı okudu
Sitem edince ben;
Ne şair alsın onu, ne Jupiter
onu kayırsın ve güneş kızsın ona
öyle ki kurusun her yeşil yaprağı!
Sayfa 125Kitabı okuyor
Git şimdi, ayrılma öteki yoldaşlarından,
çünkü yalnızca bir tül altında
yaşamaz Aşk, uğruna gülünüp ağlanan.
Sayfa 91Kitabı okuyor
Ama ben ne yapabilirim ağlamaktan başka, çaresiz ve yalnız, sensiz bir hiçim!
Ah, insafsız Ölüm, ah acımasız hayat!
Biri kedere boğup beni vakitsiz söndürdü ümitlerimi, öteki burada tutuyor istemesem de ve ardından gidemiyorum yiten güzelin, Ölüm izin vermediği için.
Ama hâlâ, her an varlığıyla,
yüreğimin ortasında oturuyor kadınım
ve kendisi görüyor ne halde hayatım.
Yaşamak öyle ağır ve uzun bir acı ki bana,
sonu çağırıyorum, büyük bir arzuyla...
Çok aydınlıktı günlerim, şimdi karanlık
Ölüm gibi, buna yol açan! Böyle işte: dünyada yazgısıyladır herkes doğduğu günden.
içlerinden ağladıkları için, her kulağın sağır olduğu yerde, benimki dışında: öyle çok acıyla yüklüyüm ki, bir şey kalmıyor bana iç çekişler dışında.
Ne yapıyorsun? Ne düşünüyorsun? Niçin bakıyorsun asla geri dönmeyecek zamana hâlâ? Huzursuz ruh, niçin odun ekliyorsun
durmadan ateşe, içinde yandığın?