El öptüm, sokağa çıktım. Ardımdan kapının kapandığı evde, çocukluğumdaki uzletin ağır mirasından kurtulma imkânını terk ettim. Sonra bir meyhane bulup, oturdum. Gündüz vakti, kimse yoktu ki, iyi giyimli, ılık yüzlü biri içeri girdi. Ayağı, geçmişini zarif ve mütevazı bir armağan olarak taşırcasına aksıyordu. "Benimle için," diye seslendim, sesimi ona yakıştırıp, abartmadan. Karşıma oturdu, söyleştik. At resimleri yaparmış, koşan atlar, uçan atlar... "Ben sur dışında büyüdüm de," dedi, burnunu bardağına gömüp, "Babam at arabacısıydı. Bir sabah kalktık baktık ki, atlarımız yok." Çok kalmadı, işi varmış. "Resimlerinizi görmek isterdim," dedim ona, ayrılırken, "Atları sahibiyle mi çiziyorsunuz?" "Hayır," dedi, gülümseyerek, bir yandan da kendi hesabını ödüyordu. "Kayboldukları yerde başıboş dolaşıyorlar."

Yazar:

Reha Mağden

Tahmini Okuma Süresi: 3 sa. 10 dk.Sayfa Sayısı: 112Basım Tarihi: Ağustos 2004Yayınevi: Agora Kitaplığı

ISBN: 9789758829408Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Türler:

Edebiyat,

Roman

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Reklam

Kitap İstatistikleri

368gösterim

Kitabın okur profili

Kadın% 45.5

Erkek% 54.5

0-12 Yaş

13-17 Yaş

18-24 Yaş

25-34 Yaş

35-44 Yaş

45-54 Yaş

55-64 Yaş

65+ Yaş

Yazar Hakkında

Reha MağdenYazar · 3 kitap

1955’te Ordu’da dünyaya gelen Reha Oğuz Mağden, Adalet Partisi Ordu Milletvekili Hamdi Mağden'in oğluydu. Gürcü kimliğine ve sosyalist düşünceye hiç uzak olmadı. "Gürcü'ye sormuşlar, 'Gürcü olmasan ne olurdun' diye, 'Mahçup olurdum' yanıtını vermiş" esprisini hayata yaydı. Liseyi Ankara Cumhuriyet Lisesi ve Yükseliş Lisesi'nde okuyan Mağden, Hacettepe Üniversitesi Sosyoloji Bölümü’nden mezun oldu. Bir süre Sivas Cumhuriyet Üniversitesi'nde araştırma görevlisi olarak da çalışan Mağden, gazeteciliğe 1985’te Anadolu Ajansı İç Haberler Müdürlüğü’nde muhabir olarak başladı. Daha sonra çeşitli gazetelerde ve dergilerde Haber Müdürü ve editör olarak çalışan Mağden, son dönemde Birgün gazetesinde köşe yazarlığı yapıyordu. Mağden, aylık "...vs" dergisini de çıkardı. Bir röportajında içki konusunda şunları söyledi: "En önemli iki icat vardır: Biri şarap, diğeri sepet. İlkinde hayal gücünü üretiyorsun, ikincisinde ilkini saklıyorsun.Ben niye vazgeçeyim ki şaraptan, alkolden? Alkol verimliliği çok yükselten bir şey, çünkü senin dünyayla olan ilişkinde aldığın gardları alçaltıyor, dünyaya saldırma imkânı veriyor. Ha, belli bir sarhoşluk noktasından sonra hiçbir şey yapamaz hale geliyorsun, ama o da senin affedileceğin bir zaman olsun, o zamana kadar geçirdiğin ve o eşiğe kadar yaptığın şeylerin hatırı için. Ben benden şikayet eden kadınlara da onu söylüyorum, diyorum ki oraya kadarki zamanımı değerlendirin, orada iyiydim, orada çok hoşnuttunuz benden, sizi güldürüyordum, ondan sonra da yatıp uyuyorum zaten, kimseye bir zararım yok." Üç kez evlenen Mağden'in Ekim ve Arçil isimli iki oğlu var. Çocukluğundan beri Sait Faik'i hep ağabeyi olarak gördü. "Bir gün mutlaka Burgazada'da yaşayacağım" diyen Mağden, Burgazada'da yaşadı ve 25 Temmuz 2006 gecesi Burgazada'dan kaldırıldığı hastanede öldü. Mağden Burgazada'da toprağa verildi. Mağden’in ‘Üçünün Nerkisi’, ‘Yazgıların Tableti’, ‘Ah O Müstehcen Salınış’ ve ‘Cehennemde Bir Şehit’ adlı kitapları bulunuyor. Ölümünden kısa süre önce köşe yazılarından derlediği 'Kalem Ele Küsmeden' adlı kitabını çıkardı. Kitabının önsözünde "Reha Mağden'in akciğer kanseri nedeniyle öleceğini bilen" arkadaşlarının kısa yazıları yer aldı.